Artykuł pochodzi z wydania: Lipiec – Sierpień 2020
vSphere 7.0 to potężna aktualizacja, tak więc liczba różnorakich poprawek i usprawnień jest ogromna. Warto zatem poświęcić chwilę na zapoznanie się z notą wydawniczą, zaś w niniejszym artykule skupimy się na omówieniu subiektywnego wyboru najważniejszych zmian. A tych jest naprawdę wiele.
Najnowsza wersja vSphere 7.0 to kolejna odsłona w dość długim cyklu życia flagowego produktu VMware. Zaczęło się od GSX, potem produkt przerodził się w ESX, by następnie stać się VMware Infrastructure i w końcu przepoczwarzyć się w vSphere. W marcu tego roku VMware ogłosił dostępność vSphere 7, które określane jest jako największa aktualizacja vSphere od ponad dekady. Główną nowością jest to, że vSphere natywnie obsługuje Kubernetes, dzięki czemu na tej samej platformie VMware Cloud Foundation można uruchamiać kontenery i maszyny wirtualne. Ponadto wydanie jest skoncentrowane na znacznym ujednoliceniu dostępności infrastruktury zarówno dla programistów, jak i działów IT, niezależnie od tego, czy to w kontenerach, czy też w VM. VMware vSphere 7 jest sercem VMware Cloud Foundation, która umożliwia dostarczanie aplikacji do dowolnej chmury, zapewniając ujednolicone doświadczanie zarządzania. Można rzec: „one ring to rule them all”.
> KUBERNETES W VSPHERE 7.0
Kubernetes to diament w koronie nowego vSphere 7.0. Przekształcenie vSphere tak, aby obsługiwał równocześnie zarówno maszyny wirtualne, jak i kontenery, było herkulesową pracą, z którą VMware poradził sobie dzięki zakupowi firmy Heptio, wraz z Joe Bedą na czele. W efekcie programiści mogą nadal korzystać z tych samych standardowych narzędzi i interfejsów, których używali do tworzenia nowoczesnych aplikacji. Dla administratorów vSphere to także korzyść, ponieważ mogą zarządzać infrastrukturą Kubernetes przy użyciu tych samych narzędzi i umiejętności, do których przywykli w ramach vSphere.
Aby pomóc połączyć te dwa światy, wprowadzono nową konstrukcję vSphere o nazwie Namespaces, pozwalającą administratorom vSphere na tworzenie logicznego zestawu zasobów, uprawnień i strategii, które umożliwiają podejście zorientowane na aplikację. Kuberentes na vSphere 7.0 nazywa się Tanzu Kubernetes Grid Service i zapewnia on samoobsługowe zarządzanie cyklem życia klastrów Tanzu Kubernetes. Usługa Tanzu Kubernetes Grid służy do tworzenia klastrów Tanzu Kubernetes i zarządzania nimi w sposób deklaratywny, który jest znany operatorom i programistom Kubernetes. Po jej włączeniu w klastrze vSphere możliwe jest uruchamianie obciążeń Kubernetes bezpośrednio na hostach ESXi i tworzenie wcześniejszych klastrów Kubernetes w ramach specjalnych pul zasobów. vSphere z Kubernetes tworzy warstwę sterowania Kubernetes bezpośrednio na warstwie hyperwisora, co pokazuje rys. 1.
Dzięki uruchomieniu płaszczyzny kontrolnej Kubernetes na warstwie hyperwisora można podjąć następujące działania:
- Administrator vSphere może tworzyć przestrzenie nazw z osobną pamięcią, procesorem i pamięcią w klastrach włączonych dla vSphere z Kubernetes. Dostęp do tej przestrzeni nazw (Namespaces) można umożliwić np. inżynierom DevOps.
- Inżynier DevOps może uruchamiać na tej samej platformie obciążenia składające się zarówno z kontenerów, jak i maszyn wirtualnych, ze współużytkowanymi pulami zasobów w przestrzeni nazw. W vSphere z Kubernetes kontenery działają w specjalnym typie maszyny wirtualnej o nazwie vSphere Pod.
- Inżynier DevOps może tworzyć i zarządzać wieloma klastrami Kubernetes wewnątrz przestrzeni nazw oraz zarządzać ich cyklem życia za pomocą usługi VMware Tanzu Kubernetes Grid. Klastry Kubernetes utworzone za pomocą tej usługi są nazywane klastrami Tanzu Kubernetes.
- Administrator vSphere może zarządzać i monitorować klastry vSphere Pods i Tanzu Kubernetes za pomocą tych samych narzędzi co w przypadku zwykłych maszyn wirtualnych.
- Administrator vSphere ma pełną widoczność klastrów vSphere Pods i Tanzu Kubernetes działających w różnych przestrzeniach nazw, ich umiejscowienia w środowisku i sposobu, w jaki zużywają zasoby.
- Uruchomienie Kubernetes na warstwie hyperwisora ułatwia współpracę między administratorami vSphere i zespołami DevOps, ponieważ obie role pracują z tymi samymi obiektami.
Gdy vSphere z Kubernetes jest włączony w klastrze vSphere, tworzony jest control plane Kubernetes wewnątrz warstwy hyperwisora. Warstwa ta zawiera określone obiekty, które umożliwiają uruchamianie obciążeń Kubernetes w ESXi, co w ogólnym ujęciu przedstawia rys. 2. Widocznych jest tam kilka elementów, ale główną nowością jest Supervisor Cluster. Działa na warstwie SDDC, która składa się z ESXi do obliczeń, NSX-T Data Center do pracy w sieci oraz vSAN lub innego wspólnego rozwiązania pamięci masowej. Współużytkowana pamięć masowa jest używana dla trwałych woluminów dla vSphere Pods, maszyn wirtualnych działających w klastrze Supervisor i Pod w klastrze Tanzu Kubernetes.
[…]
Maciej Lelusz
Bloger i niezależny konsultant z wieloletnim doświadczeniem w branży IT, specjalizujący się w wirtualizacji i cloud computingu. Posiada tytuły MCP, MCTS, VCP oraz VMware vExpert.
